Pink Floyd

پینک فلوید (به انگلیسی: Pink Floyd) نام یکی از مشهورترین و خلاق‌ترین گروه‌های موسیقی راک انگلیس است، که از سال ۱۹۶۵ به رهبری سید برِت نوازنده گیتار شروع به کار کرد و در دهه ۷۰ میلادی به اوج شهرت رسید. دیگر اعضای گروه راجر واترز (گیتار بیس)، ریک رایت (کیبورد) و نیک میسن (درام) بودند. یکی از بارزترین ویژگی‌های سبک پینک فلوید استفاده از صداهای الکترونیکی و جلوه‌های ویژه در آهنگ‌هایشان بود، و دیگری شعرهای ساده و کودکانه اما نافذ.[2]

سید برت در سال ۱۹۶۸ به دلیل عوارض ناشی از سوءمصرف مواد مخدر توهم‌زا و ناتوانی در حضور مؤثر در اجراهای زنده (و حتی در استودیو) عملاً از گروه کنار گذاشته شد و دیوید گیلمور که گیتاریست توانمندی بود جایش را گرفت. در سال ۱۹۷۳ بود که توانستند با آلبوم نیمه تاریک ماه، در امریکا خود را به فوق‌ستاره‌های موسیقی تبدیل کنند.[3] در سال ۱۹۸۶ راجر واتِرز که پس از سید برت نقش اصلی در آهنگسازی و نوشتن شعرهای پینک فلوید را بر عهده داشت به دلیل اختلاف با گروه از آنها جدا شد.

دوران رهبری سید برت 1968-1965
پینک فلوید از یک گروه راک قدیمی‌تر که در سال 1965 تشکیل شده بود، و در دوره‌های مختلف به نام‌های سیگما6، مگادثز، آرکیتکچرال ابدبز، اسکریمینگ ابدبز، و به بیان ساده‌تر ابدبز خوانده می‌شدند، به وجود آمد. وقتی گروه از هم پاشیده شد، بعضی اعضای گروه – گیتاریست‌ها باب کلوز و راجر واترز، درامر نیک میسن، و نوازنده‌ی پیانو و ارگ ریچارد رایت – گروه جدیدی به نام «تی سِت» تشکیل دادند. بعد از یک دوره کوتاه که کریس دنیس خواننده‌ گروه، رهبری گروه را به عهده داشت، سید برت به عنوان خواننده و گیتاریست به گروه پیوست و راجر واترز باسیست گروه شد.

وقتی «تی سِت» فهمیدند که نام گروهشان با نام گروه دیگری یکی است، سید بارت نام «آوای پینک فلوید» را پیشنهاد کرد، که از اسم دو موزیسین بلوز پینک اندرسون و فلوید کانسل مشتق شده بود. تا مدتی پس از این، اعضای گروه برای انتخاب اسم بین «تی سِت» و «آوای پینک فلوید» مردد بودند که در نهایت دومی انتخاب شد.