اشعار و نوشته هاي نغز و زيبا

خب دوستان در اين تايپيك هر چيزي كه از نظم و نثر زيبا به نظرتون مياد قرار بديد و اگر هم ميدونيد چه كسي نويسنده اون هست اسم اون نويسنده رو هم به عنوانه منبع ذكر كنيد و اگر هم از دست پخته خودتون چيزي اينجا ميزاريد حتما ذكر كنيد تا استعداد هاي جديد رو بشناسيم

tnx
bye

دوست دارم زیر بارون بدوم ولی نمیتونم چون مسخرم میکنن.
دوست دارم بدون کاپشن و چتر زیر بارون قدم بزنم ولی نمیتونم چون مسخرم میکنن.
دوست دارم زیر بارون بخوابم و داد بزنم ولی نمیتونم چون مسخرم میکنن.
دوست دارم اونجوری که دوست دارم زندگی کنم ولی نمیتونم، اینبار کسی مسخرم نمیکنه، اینبار این حق رو بهم میدن. اما زندگی کردن بدون خوابیدن زیر بارون چه ارزشی داره؟ من این زندگی رو نمیخوام.

... صدای خش خش گلویم برگهای پاییزی روحم را می لرزاند

خود را به هر مشقتی هست به پشت بام می رسانم . تمام استخوانهای تنم می سوزد . انگشتانم را دراز می کنم و به آن سیاهی تو خالی دست می زنم ..... حالا می فهمم منظور از سینۀ خدا که کتاب مقدس می گفت : چیست ؟!

می اندیشم چگونه می شود به سینۀ خدا راه یافت . با این نفس هایی که به هر زحمتی که شده خود را بالا می کشند . سرفه ای دیگر و چشمانم را می بندم و از ته دل سوزشی عجیب حس می کنم . گره ایی در گلویم بسته شده که بعد از گریه های طولانی با هیچ بغضی باز نمی شود . نگفته بودی زندگی شوخی بردار نیست ، و نمی شود به کسی که تمام زندگی اش هستی بگویی من زندگی را زیر قیمت پس می دهم

به سکوت گوش می دهم ، سکوت همیشه صدای تو بود . باد مثل دست مردی که هرگز به موهایم نرسید از لابلای موهایم می گذرد بی آنکه حس کند بوی نذرهای قبول نشده من را به خود گرفته

پایین را نگاه می کنم در این همه ارتفاع چه می کنم ؟ می توانم دستم را رها کنم و بعد از پروازی کوتاه سقوط کنم و بعد حتماً جزیی از آن سیاهی بی انتها می شوم که همه آبی می بینندش . افکارم را جمع می کنم و به چشمان تو می نگرم به آن سیاهی عمیق که همیشه وقتی عکسم آنجا می افتد خیس می شود ؛ و ترجیح می دهم برگردم

صبر کن خوب زمين گير شود ... بعد برو
صبر کن خاک از او سير شود .. بعد برو
نکنه باز هوائي بشه و برگرده؟
صبر کن تا غل و زنجير شود ... بعد برو
حجم تحميلي اين قبر برايش تنگ است
صبر کن طعمه ي تحقير شود ... بعد برو
کِرم احساس تو در جمجمه اش مي لولد
صبر کن کِرم نمک گير شود ... بعد برو
چقدر زود از اين فاتحه ها خسته شدي
صبر کن بلکه کمي دير شود .... بعد برو
قرص خواب ابدي چاره ي بيچاره ي تو
صبر کن خواب ِتو تعبير شود ... بعد برو
همه ي خاطره ها را تو به خوردش دادي
صبر کن حافظه اش سير شود ... بعد برو
تو که بالاي سر کشته ي خود آمده اي
صبر کن دسته گلت پير شود ... بعد برو

بر لبه تيغها


بر لبه تيغها
مردگان از شمار خارجند
شکافهايی در سرم
انتظاری برای بر انگيختن
تا به راحتی بکشدچشمانت را ببند
و به اعماق روحت بنگر
يک قدم خارج از خود
و بگذار ذهنت رها شود
چشمانی سرد تا سرحد مرگ به درون ذهنت خيره شده اندچشمانت را ببند
و نامت را فراموش کن
يک قدم خارج از خود
و به درون خود تمرکز کن
تا به حد جنون برسی ........جنونسرشت درونی
برای ديدن خونريزی تو
يک نياز جسمی اکيد
يک پرده دری
جاودانه ساختن زمانجسمی لخت و ساکن
يک گور خونين
يک اتاق آذين شده و درخشان
يک مراسم اعدام ساديسمی
ناهنجاری ديوانه وار ته مانده های ذهن

شاعر:http://blog.360.yahoo.com/blog-WdO6QAw1frDhjIC10qUWw0ZE7G2nPmeB_A--?cq=1